Często występującym problemem na naszych działkach jest wysoki poziom wód gruntowych lub gliniaste podłoże. Jeśli problem dotyczy jedynie domu, wówczas stosujemy drenaż opaskowy. Jeśli jednak problem dotyczy naszego ogrodu, wówczas taki drenaż może okazać się niewystarczający. Stosujemy wtedy odwodnienie liniowe. Zdarzają się sytuacje, że nieprzepuszczalna warstwa gruntu znajduje się poniżej fundamentów naszego domu i wtedy nie grozi nam zalanie. Jednak pojawi się problem z wysuszoną glebą na terenie naszego ogrodu. Innym powodem dla którego należy pomyśleć o drenażu, jest położenie naszego domu, np. na skarpie lub zboczu niezależnie od rodzaju podłoża.
NA CZYM POLEGA DRENAŻ OPASKOWY ?
Drenaż opaskowy wykonuje się wokół budynku, żeby odprowadzać nadmierną ilość wody deszczowej oraz w celu obniżenia poziomu wód gruntowych. To, czy dom jest podpiwniczony czy też nie, nie ma większego znaczenia.
Istotnym elementem jest usytuowanie pod powierzchnią wód gruntowych w stosunku do ław fundamentowych budynku. Ich poziom jest uzależniony także od pór roku, najniższy jest latem, najwyższy wiosną. Bierzemy wówczas pod uwagę tę najwyższą opcję. Innym problemem jest gliniaste podłoże, które utrudnia przepuszczanie wody do niższych warstw gleby.
Decydując się na drenaż opaskowy musimy pamiętać, że jego wykonanie nie jest wskazane w przypadku wód gruntowych – naporowych, tzn. takich, które są pod ciśnienie.
Wykonanie drenażu mija się z celem także wtedy, gdy nie mamy dokąd odprowadzić wody. A gdzie możemy ją odprowadzać? Jest kilka wariantów. Pierwszy z nich, to rozprowadzenie wody w ogrodzie, przy czym odległość od budynku musi wynosić min. 20 m. Wtedy rury zakopujemy poniżej studzienki zbiorczej systemu drenarskiego. Warto pamiętać, aby miały one niewielki spadek, dzięki czemu rury nie będą narażone na zbieranie się w nich zanieczyszczeń. Kolejny pomysł, to odprowadzanie wody do oczka wodnego w ogrodzie lub wykonanie studni chłonnej. Taki zbiornik chłonny musi posiadać dno poniżej warstwy przepuszczalnej ziemi. Woda gruntowa nie może być jednak pod ciśnieniem. Zgromadzoną wodę możemy także odprowadzić na zewnątrz : do kanalizacji deszczowej lub ogólnospławnej, rowu melioracyjnego, stawu, rzeki lub innego zbiornika wodnego. Jeśli odbiornik naszej wody będzie się znajdował powyżej systemu drenarskiego, wówczas musimy zastosować specjalną pompę do wody zanieczyszczonej. Aby skorzystać z tego rozwiązania , musimy posiadać odpowiednie pozwolenie urzędowe oraz zgodę sąsiadów na przeprowadzenie instalacji przez ich działkę.
Rury drenarskie charakteryzują się otworami na całej swojej długości i obwodzie przez które wpływa woda. Dzięki spadkowi, możemy ją odprowadzić poza newralgiczne miejsca. Wykonanie są najczęściej z tworzyw sztucznych lub rzadziej z ceramiki.
Jeśli drenaż opaskowy wykonujemy już w trakcie budowy, wówczas rury układamy obok ścian fundamentów. Jeśli dokonujemy tego, gdy nasz dom już stoi, wtedy musimy wykonać go w odległości 2-3 m od ścian budynku.
NA CZYM POLEGA ODWODNIENIE LINIOWE?
Gdy nasz dom i działka posadowiony jest na podłożu gliniastym, warto pomyśleć o odwodnieniu całej powierzchni. Wówczas unikniemy zalania naszych roślin, wystąpienia tym samym procesów gnilnych i usuniemy z działki kałuże i błotniste miejsca. Drenaż całościowy stosujemy przede wszystkim na działkach o podłożu nieprzepuszczalnym, na działkach małych i w zabudowie szeregowej. Stosujemy wówczas tzw. odwonienie liniowe. Są to specjalne rynienki umieszczane równo z powierzchnią działki. Polega ono na wkopaniu rusztów na poziomie 5 mm poniżej powierzchni i usadowieniu na nich specjalnych korytek. Łączymy je ze sobą w długie ciągi, np. wzdłuż ścieżek. Korytka wykonane są najczęściej z polimerobetonu (beton z żywicą i kwarcem) lub z betonu włóknistego z dodatkiem polimerów. Układając odwodnienie liniowe pamiętamy, podobnie jak w przypadku drenażu opaskowego spadek 2-3 promile (2-3 mm na mb).
Do odwodnienia liniowego stosujemy korytka z dnem płaskim na działkach nachylonych, na krótkich odcinkach (do 10 m) i gdy łączymy korytka kaskadowo. W innych przypadkach używamy korytek o dnie spadkowym.
Ułożone korytka przykrywamy rusztami. Ponieważ stanowią one element widoczny, często wybieramy je ze względu na walory estetyczne. Mogą być wykonane ze stali nierdzewnej, ocynkowanej, żeliwa lub tworzyw sztucznych. Korytka mocujemy do rusztów za pomocą śrub lub zatrzasków. Aby odwodnienie miało sens, należy zachować spadek terenu w kierunku ciągu odwadniającego. Należy także pamiętać o obciążeniach, jakim będzie poddawany system odwadniający, gdyż pod tym kątem dobieramy klasę korytek. Najczęściej stosujemy korytka klasy A15 wytrzymujące obciążenie do 15 kN czyli 1500 kg. Jeśli mamy do czynienia z miejscami o większym obciążeniu, wówczas możemy zastosować korytka np. B125, które wytrzymują obciążenie do 12,5 t.
Na końcu systemu, w najniższym punkcie montujemy studzienkę zbiorczą i łączymy ją z kanalizacją lub innym odbiornikiem wody opadowej.
Korytka umieszczamy w rowku tak, aby ich brzeg był na poziomie 5 mm poniżej terenu. W rowku wykonujemy betonowy fundament o wysokości 12 cm, na nim układamy korytko i zalewamy po bokach betonem tak, aby ułożona na nim nawierzchnia wystawała 5 mm ponad gruntem.
Zebraną wodę możemy odprowadzić także na zewnątrz posesji, tak jak w przypadku drenażu opaskowego.
