Miejsca, w których pracujemy to często pomieszczenia biurowe, gabinety i inne pomieszczenia zamknięte. Spędzamy w nich średnio 8 godzin dziennie, czyli ok. 200 godzin miesięcznie. Najczęściej nasze stanowiska pracy znajdują się przy biurkach, w boksach bez okien. Jesteśmy otoczeni komputerami i innymi sprzętami elektronicznymi, a jedynym źródłem światła są szkodliwe świetlówki. My sami czujemy się przytłoczeni, mamy złe samopoczucie, a w sezonie grzewczym odczuwamy podwójny dyskomfort z powodu suchego powietrza. Jak zatem mamy wydajnie pracować i nie czuć się ospali i wiecznie zmęczeni?
Jest to bolączka naszych czasów. Z pomocą jednak przychodzi nam sama natura. Przyroda jest integralną częścią naszego życia, dlaczego więc nie wprowadzić jej do wnętrz? Rośliny wprowadzają do pomieszczeń świeżość, poprawiają nasze samopoczucie oraz podnoszą wizerunek firmy, a przede wszystkim dbają o nasze zdrowie. Warto zadbać o to, aby czuć się lepiej, w miejscu, w którym spędzamy ogromną część swojego życia.
DLACZEGO WARTO UMIESZCZAĆ ROŚLINY W BIURACH?
Najważniejszym walorem wykorzystywania roślinności jest jej dobroczynne działanie na nasz organizm. Przede wszystkim mamy na czym skupić wzrok, oderwany od ekranu monitora. Świeży, zielony kolor pozwoli naszym oczom odpocząć, a nam zrelaksować się. Kolejnym plusem jest zdolność roślin do oczyszczania i filtrowania powietrza. W biurach często znajdują się szkodliwe substancje, takie jak ksylen i formaldehyd, wydzielane m.in. z wiór płyt meblowych, kleju czy też tuszu z drukarek. Substancje te działają szkodliwie i drażniąco na błony śluzowe oczu i nosa oraz wywołują kaszel. Rośliny szczególnie polecane do biur pochłaniają szkodliwe substancje, które znajdują się w pomieszczeniach. Dodatkowo rośliny w większych grupach mogą skutecznie nawilżyć powietrze wokół nas. Nikogo nie trzeba też przekonywać, że sama obecność roślin ma ogromny wpływ na naszą psychikę i samopoczucie, czujemy się bezpieczniej i jesteśmy bardziej chętni do pracy.
Jeszcze kilka lat temu w miejscach pracy unikano umieszczania roślin, gdyż wydawały się one za mało profesjonalne. Z biegiem czasu zaczęto jednak do nich wracać, używane są często, jako modne, naturalne elementy wystroju biur. Często sięga się po oryginalne, duże rośliny oraz egzotyczne drzewa i sadzi się je w designerskich donicach, które podkreślają charakter danego wnętrza. Coraz większym zainteresowaniem cieszą się również zielone ściany, czyli rośliny sadzone w kieszeniach, na dużej powierzchni, tworząc mozaiki. Jest to trend, który zyskuje coraz większą popularność. Kieszenie roślinne świetnie sprawdzą się w biurach stawiających na kreatywność i nowoczesność.
JAK WYBRAĆ ROŚLINY DO BIURA?
Nie wszystkie rośliny będą odpowiednie do pomieszczeń biurowych. Najważniejsze jest to, aby wybrać rośliny trwałe, wytrzymałe, znoszące suszę i częste przewiewy, inaczej mówiąc: rośliny łatwe w uprawie. Nie w każdym biurze pracownicy mają czas zajmować się roślinami, jednak o podlewaniu, czyli najważniejszej czynności nie należy zapominać. Rośliny powinno się dobrać pod względem nasłonecznienia, jedne będą potrzebować więcej światła inne mniej. Przed zakupem należy rozejrzeć się po pomieszczeniu, ustalić gdzie mają stanąć rośliny i ocenić, jakie warunki panują w danym miejscu. Wybierajmy miejsce reprezentatywne, gdzie roślina będzie mogła swobodnie rosnąć.
Najlepiej wybierać rośliny, których ozdobą są soczysto zielone liście a nie kwiaty. Takie rośliny wyglądają dobrze przez cały czas, dodatkowo wymagają mniej pielęgnacji i są bardziej eleganckie. Oczywiście wybieramy rośliny doniczkowe żywe, często firmy stosują rośliny sztuczne do złudzenia przypominające prawdziwe rośliny. Tego zabiegu jednak nie polecamy.
Poniżej przedstawiamy nasze propozycje roślin do pomieszczeń biurowych.
ROŚLINY BIUROWE NA STANOWISKA CIENISTE I PÓŁCIENISTE
Aglonema (Aglaonema)
Roślina doniczkowa. Tworzy kępy liści, które w zależności od odmiany dorastają do 25–50 cm wysokości (a nawet więcej). Liście mają charakterystyczny rysunek, odmienny w zależności od gatunku i odmiany. Kwiaty są niepozorne, pojawiają się w miesiącach letnich. Łatwa w uprawie, rośnie dobrze w większości warunków, dobrze znosi suche powietrze w naszych domach. Nadaje się do miejsc słabiej oświetlonych, ale może również rosnąć w bezpośrednim nasłonecznieniu.
Filodendron pnący (Philodendron scandens)
Jest to pnącze o żywo zielonych liściach w kształcie serc o średnicy od 5 do 15 cm. Liście rosną na pędach, które osiągają długość do 3 m. Roczny przyrost pojedynczych pędów wynosi od 30 do nawet 100 cm. Jest to jedno z najmniej wymagających pnączy. Prezentuje się doskonale wspinając się po podporze lub zwisając z koszyka podwieszonego do sufitu. Filodendrona nie powinno się podlewać zbyt często. Idealne miejsce do rozwoju filodendrona to miejsce jasne, ale nie mocno nasłonecznione – odpowiedni będzie np. parapet północnego lub wschodniego okna.
W uprawie doniczkowej często możemy spotkać również filodendron Monstera (Philodendron \’Monstera\’), naszym zdaniem jednak nie nadaje się do pomieszczeń biurowych. Estetycznie wygląda tylko na początku wzrostu, w późniejszym czasie rozrasta się i zabiera zbyt wiele miejsca.
Szeflera drzewkowata (Schefflera arboricola)
Szeflera drzewkowata osiąga do 1,5 m wysokości, ma ciemnozielone, błyszczące, dłoniasto złożone liście 15–20 cm długości, składające się z 7–9 listków. Na rynku dostępnych jest kilkadziesiąt odmian, wśród których znajdziemy takie o liściach całkowicie zielonych, z jasnymi plamami bądź cętkami, powcinanych, pofałdowanych lub poskręcanych. Są odmiany niskie i wysokie. Wymaga regularnego, umiarkowanego podlewania – podłoże powinno być zawsze lekko wilgotne. Należy unikać zalania, ponieważ roślina ta jest bardzo na to wrażliwa.
Figowiec Benjamiński / Fikus (Ficus Benjamina)
Jest najlepiej znanym spośród gatunków fikusów o małych liściach. Figowce drobnolistne, uprawiane w pomieszczeniach mogą osiągnąć wysokość powyżej 5 m., Dlatego decydując się na ten gatunek należy mieć na względzie, że konieczne będzie zapewnienie roślinie potrzebnej do wzrostu przestrzeni. Ma zwieszające się pędy (zwłaszcza u większych roślin) oraz błyszczące, zielone, około 8 cm długości i 2, 5 cm szerokości, gęsto osadzone na pędach liście. Wymaga dobrego oświetlenia, jest szczególnie wrażliwy na zimne przeciągi. Dobrze znosi suche powietrze dzięki skórzastym liściom z woskowym nalotem. Niektóre odmiany mają białe obrzeżenia, które wyglądają bardzo ciekawie. Pochłania formaldehyd, benzen i trójchloroetylen.
Figowiec tępy (Ficus microcarpa)
Charakteryzuje się niezwykle ozdobną korą na pniu. Dorasta maksymalnie do 1 m wysokości. Jego system korzeniowy jest płytki. U dorosłych okazów możemy zaobserwować grube, poskręcane korzenie powietrzne, które są widoczne na powierzchni. Cechą charakterystyczną fikusa tępego są tępo zakończone, małe, błyszczące liście. Fikus tępy nie kwitnie. Większość jego odmian zawiera sok mleczny, który jest trujący. Figowiec tępy jest rośliną niewymagającą. Idealnie znosi cięcie. Większość odmian uprawiana jest, jako drzewka bonsai. Rośliny dzięki temu zabiegowi wyglądają jak miniaturowe drzewa. Dzięki ciekawym kształtom fikus tępy jest interesującą rośliną doniczkową, pasującą do każdego wnętrza.
Aspidistra wyniosła (Aspidistra elatior)
Aspidistra wyniosła to bezłodygowa roślina kłączowa tworząca nieregularne kępy o wysokości około 60 cm, złożone z dużych, pojedynczych, odziomkowych liści, umieszczonych na długich ogonkach liściowych, wyrastających bezpośrednio z masywnego, podziemnego kłącza. Blaszki liściowe są duże, lancetowate, ostro zakończone, skórzaste, ciemnozielone, do 50 cm długości. W uprawie doniczkowej roślina nie zawiązuje owoców. Aspidistra wyniosła jest rośliną długowieczną, bardzo odporną na niekorzystne warunki środowiska (stąd potoczna nazwa rośliny: żelazny liść). Doskonale znosi niedobór wody i nawet głęboki cień. Aspidistra jest odporna na suszę – podlewać należy ją niezbyt intensywnie (można rzadko, ale obficie).
bluszcz pospolity (Hedera helix)
bluszcz kanaryjski (Hedera Canariensis)
Dwa z siedmiu gatunków bluszczy nadających się do uprawy w mieszkaniu.
Bluszcze rosnące w domach dorastają do wysokości 200 cm. Rosną dość szybko – nawet do 40 cm rocznie. Jest pnączem samoczepnym – jeśli pędy na swojej drodze spotkają podporę to zaczynają się wspinać. Do podpór przyczepia się korzonkami przybyszowymi. Jeśli bluszcz nie napotka żadnych podpór, to jego pędy będą zwisać w dół z doniczki. Najlepiej rośnie w miejscu półcienistym, oddalonym od okna i silnego nasłonecznienia. Liście bluszczu z wierzchu są błyszczące, ciemnozielone z wyraźną siatką jasnożółtych nerwów, pod spodem jaśniejsze, matowe. Odmiany o zielonych liściach najlepiej rosną na stanowiskach półcienistych i cienistych. Odmiany o pstrokatych liściach lepiej rosną w pomieszczeniach jasnych.
Dracena deremańska (Dracaena deremensis)
Ma liście, które mogą osiągnąć długość pięćdziesięciu centymetrów. Aktualnie uprawia się jedynie jej odmiany, których jest kilkadziesiąt. Wszystkie draceny są odporne na niesprzyjające warunki i są łatwe w uprawie. Dracaena lubi jasne miejsca jednak bez bezpośrednio padających promieni słonecznych. Ta piękna roślina idealnie czuje się w temperaturze pokojowe, czyli w ok. 20 st. C, zimą nie niższa niż 15-18 st. C. Preferuje wilgotne powietrze. Pielęgnacja: Podlewamy obficie pamiętając jednak o tym, żeby kwiat nie stał w wodzie – latem również zraszamy.
Dracena obrzeżona (Dracaena marginata)
Dracena obrzeżona jest dość wysoka, w naturze może osiągać ok. 3 m., jednak w uprawie doniczkowej nie przekracza zwykle 1 – 1,5 m. wys. Roślina wytwarza dość długie, wąskie i płaskie liście, zakończone szpiczasto. Z reguły posiadają one na brzegach bordowoczerwoną obwódkę, choć kolor jest zależny od odmiany. Draceny nie są roślinami trudnymi w uprawie i poleca się je nawet amatorom. Są dość tolerancyjne w stosunku do warunków panujących w naszych domach. Znoszą niewielki półcień oraz nieco suche powietrze. Nie oczekują szczególnych zabiegów pielęgnacyjnych, ani ciągłego zraszania i podlewania.
Sansewieria gwinejska (Sansevieria trifasciata)
Sansewieria to roślina wytrzymała niemal na wszystko: nie straszne jej suche i zanieczyszczone powietrze, wysoka temperatura i słońce, częste zmiany otoczenia, niedostatek wody – bez podlewania poradzi sobie nawet miesiąc. Jedyne, czego nie lubi to zbyt wilgotne podłoże. Sansewieria ma długie, ozdobne liście i wiele ciekawych, dekoracyjnych odmian. Do uprawy w domu szczególnie nadają się odmiany tak jak np.: \’Craigi\’ ,\’Golden Hahnii\’ ,\’Hahnii\’ ,\’Laurentii\’ . Pochłania szkodliwe substancje z powietrza
Skrzydłokwiat (Spathiphyllum)
To roślina doniczkowa o błyszczących, intensywnie zielonych liściach i kwiatach kształtem przypominających skrzydła, są trwałe – zdobią roślinę nawet kilka miesięcy, zwłaszcza latem. Skrzydłokwiat ma zdolność do oczyszczania powietrza z substancji toksycznych wydzielanych m.in. przez meble, wykładziny oraz plastikowe obudowy sprzętów domowych. Skrzydłokwiat lubi wilgoć i zraszanie. Aby utrzymać odpowiednią wilgotność, doniczka powinna stać na kamykach na podstawce z wodą lub w większym pojemniku z wilgotnym torfem.
Zamiokulkas zamiolistny (Zamioculcas zamiifolia)
Liście zamiokulkasa są eliptyczne lub jajowate, z lekko zaostrzonym wierzchołkiem. Są mięsiste, błyszczące, mają bardzo krótkie ogonki, ułożone są naprzemianlegle na grubych pędach, wyrastających z bulw. Bulwy są okrągłe w przekroju, mięsiste, zielone, u dołu grubsze. Zamiokulkas najlepiej się czuje w miejscach półcienistych choć może nawet rosnąć w głębi pokoju, w cieniu. Bardzo nie lubi zimnych przeciągów, na które reaguje zrzucaniem liści. Jest idealną rośliną „dla opornych”. Jeśli raz na jakiś czas zapomni się go podlać, wcale mu to nie zaszkodzi. Dobrze znosi niedobór wody, zachowując atrakcyjny wygląd – nawet przez 2-3 miesiące.
ROŚLINY BIUROWE NA STANOWISKA SŁONECZNE
Juka gwatemalska (Yucca elephantipes)
To gatunek z rodzaju Yucca nadająca się do uprawy w mieszkaniach. Tworzy pióropusz zielonych liści wyrastających z ciemnobrązowego pnia. Wysokość jukki gwatemalskiej zależy od wysokości pnia: może wynosić od 50 do 120 cm. Średnica pióropusza liści osiąga około 25 cm. Rośnie powoli, rocznie 15–30 cm. Jest to roślina mało wymagająca. Roślina potrzebuje dużo światła, latem można ja wystawić na zewnątrz. Zimą potrzebuje obniżenia temperatury do 7–12 st. Celsjusza.
Grubosz jajowaty, drzewko szczęścia (Crassula opata)
Jest bardzo łatwym w uprawie sukulentem i tolerancyjnym na zaniedbania. Lubi dobre nasłonecznienie, nie znosi zalania. Bardzo łatwo się go rozmnaża, odcięte wierzchołki ukorzeniają się w wilgotnym podłożu. Polecany jest osobom mającym skłonność do zapominania o podlewaniu. Rośnie dość wolno (rocznie pędy przyrastają kilka centymetrów). W uprawie spotykane są odmiany grubosza o specyficznych kształtach lub barwach liści. Do najczęściej spotykanych należy odmiana \’Gollum\’ lub \’Hobbit\’ o liściach cylindrycznych zwiniętych w trąbkę, rzadziej spotyka się odmiany o liściach barwnych, np. \’Tricolor\’, ‘Hummel’s Sunset’, ‘Variegata’.
Kalanchoe Blossfelda (Kalanchoe blossfeldiana)
Nazywana również żyworódką to wieloletnia roślina należąca do rodziny gruboszowatych (Crassulaceae). Roślina ma wzniesiony pokrój i dorasta do 20-30 cm. Liście są grube i mięsiste. Drobne kwiaty o barwie białej, żółtej, pomarańczowej lub czerwonej pojawiają się w różnych terminach przez cały rok, jednak najczęściej kwitnienie przypada na okres zimowy. Gatunek ten jest mało wymagający, nie należy podlewać rośliny zbyt obficie, podłoże powinno być przepuszczalne, dodatkowo warto zapewnić dobrą warstwę drenażu. Preferuje stanowiska ciepłe i słoneczne. Dobrze znosi suche powietrze w pomieszczeniu, nie wymaga zraszania.
Eszeweria (Echeveria)
Zwana również „kamienną różą”. Jest to roślina doniczkowa kwitnąca, a jej walorami ozdobnymi są głównie pięknie przebarwiające się liście, zebrane w rozety. Jest rośliną mało wymagającą i prostą w uprawie, pod warunkiem, że spełnimy jej wymagania. Preferują stanowisko słoneczne, jasne, z dużą ilością naturalnego światła. W okresie letnim lubią wysokie temperatury, dobrym miejscem będzie parapet okna południowego. Eszeweria wymaga raczej oszczędnego podlewania, w okresie wiosenno-letnim nie częściej niż raz na dwa tygodnie.
Nolina odgięta (Nolina recurvata)
Nolina jest rośliną drzewiastą. Charakteryzuje się ciekawą łodygą – okrągłą lub podłużną, rozdętą u podstawy. Jest ona w rzeczywistości bulwą korzeniową (to, co zazwyczaj jest ukryte pod ziemią, u tej rośliny widać na powierzchni). Z bulwy wyrasta na wierzchołku pęk wąskich, długich liści, osiągających nawet do 1 m długości. Nolina rośnie wolno. Preferuje miejsce oświetlone, przestronne i ciepłe. Dobrze sobie radzi z niedoborem wody. Podlewać regularnie od wiosny do jesieni pozwalając na przeschnięcie podłoża przed kolejnym nawadnianiem. Nawozić należy od marca do października, raz w miesiącu, nawozem o niskiej zawartości azotu.
Mamy nadzieję, że artykuł pomógł Ci podjąć decyzję 🙂 Zrób sobie prezent i zdobądź roślinę do swojego biura!
